Stekense Vaart

Dit beeld is onherroepelijk verdwenen sinds de brug op de foto in 1973 werd afgebroken.
De huidige Koebrug werd op 21 juni 1973 in gebruik genomen. Begin 1900 was er in Klein-Sinaai ook nog een hotel voor de schippers die soms moesten wachten om Stekene binnen te varen en daardoor hun schip moesten aanmeren in de Moervaart.
Aan de rechterkant van de brug was de herberg 'De Koebrug', die lang tijd bewoond werd door Charles Malsschaert-Merecy.
In de volksmond noemde men de herberg: 'Bij Mieken Mercie'. De tweede foto is van aan de andere kant van de brug genomen.

De huidige betonnen Koebrug dient ter vervanging van de prachtige ijzeren ophaalbrug die werd overgeplaatst naar het Domein Bokrijk. Hier trokken paarden de schuiten op sleep naar de kaaien.
Wie aan de Koebrug het Stiltepad opdraait richting Stekene, ziet links de Heimeerschen. De Heimeerschen dienden in diverse oorlogen tussen 1600-1700 als stallingen voor de vele soldatenpaarden. Want de Spaanse en Franse maar ook van de Engelse, Schotse en Deense soldaten vertoefden in de meersen. De soldaten eisten van de boeren graan en hooi. Men spreekt nog steeds van de 1ste, 2de en 3de Meeda en woord afgeleid van het Engelse Meadow (grasland).
We komen nu in de prachtige bosrijke gebieden van de Meulevijverstraat, eertijds een zeer onveilig gebied vanwege de rondzwervende horden wolven.

De Stekense vaart werd gegraven in 1315. Hij verbond Gent met Hulst.  Daarbij werd gebruik gemaakt van bestaande waterlopen. De vaart werd gebruikt zowel voor personen- als goederenvervoer.

De waterloop speelde in de 16de en 17de eeuw een belangrijke rol bij het transport van stenen en tichels. Die werden vervaardigd in de talrijke steen- en tichelbakkerijen die toen actief waren. Hij behield zijn economische functie tot in de 20ste eeuw: de producten van de laatste Stekense steenbakkerij, Tuileries St. Marie, werden tot 1970 vervoerd over de vaart. De laatste vijftig jaar verloor de vaart zijn belang voor de scheepvaart, maar hij blijft een prachtige brok natuur. Op Nederlands grondgebied is deze waterweg gedempt.

Het gebied langs de oevers van de vaart werd later erkend als stiltegebied.
Langs het parcours staan panelen met poëzie van Stekense kunstenaars (Willem Persoon, Roger Vervaet en Bettina Fierens).